اهتمام خداوند به خلقت حضرت آدم‏عليه السلام‏

  «قال يا إبليس ما منعك أن تسجد لما خلقت بيدىّ أستكبرت  أم كنت من العالين»(312) جهت اين كه در آيه‏ى شريفه خلقت بشر را به دست خود نسبت داده و فرمود: چه چيزى مانع سجود تو شد در برابر موجودى كه آن را با دست‏هاى خودم آفريدم؟ براى انسان است؛ يعنى هر چيز را براى چيز ديگرى آفريدم، ولى آدم را براى خودم خلق كردم. چنان كه اين اختصاص از آيه‏ى «و نفخت فيه من روحى» استفاده مى‏شود. جهت تثنيه آوردن «يدىّ» اشعار به داشتن اهتمام تام به خلقت انسان است، وگرنه ذكر آن به صورت مفرد نيز مفيد معناى پيش گفته بود. زيرا ما انسان‏ها نيز در مواردى كه اهتمام بيشترى براى تحقق كارى داريم، آن را با دو دست انجام مى‏دهيم.